این سگ مدت دو روز را در کنار قبر صاحبش گذرانده است. صاحب او در ژانویه 2011 در حادثه رانش زمین در ریو دوژانیرو کشته شد.

ادامه عکسها در ادامه مطلب...

من از آغاز میترسم
من از پرواز می ترسم

: من از آغاز یک پرواز بی احساس می ترسم!
من از تکرار می ترسم
من از انکار می ترسم

 من از تکرار انکار همین احساس می ترسم!
من از سوختن نمی ترسم

 من از ساختن نمی ترسم من از ساختن کنار سوختن احساس می ترسم!
من از تاختن نمی ترسم

 من از باختن نمی ترسم من از تاختن برای باختن احساس می ترسم!
من از احساس می ترسم

 من از آغاز یک پرواز بی احساس واسه تکرار انکار دل حساس می ترسم!
 من از تاختن برای باختن احساس برای سوختن و ساختن کنار این دل حساس میترسم!
 من از پرواز بی احساس می ترسم

تو را به دادگاه خواهند کشید!!
شاید به حبس ابد محکوم شوی!!
جزییات جنایتت معلوم نیست؛
امّا اثر انگشتت را روی قلبی شکسته یافته اند...

فقط پلی بودم برای عبورت...
فکر تخریب من نباش !
به آخر که رسیدی دست تکان بده...
خودم فرو می ریزم...

سوختم

باران بزن شاید تو خاموشم کنی

شاید امشب سوزش این زخمها را کم کنی

آه باران ، من سراپای وجودم آتش است

پس بزن باران ، بزن شاید تو خاموشم کنی

لبخند بزن, فردار روز بدتری است
فقیر به دنبال شادی ثروتمند و پولدار به دنبال ارامش زندگی فقیر

کودک به دنبال ازادی بزرگتر و بزرگتر به دنبال سادگی کودک است

......
......
پیر به دنبال قدرت جوان و چوان در پی تجربه سالمند است

انان که رفته اند در ارزوی بازگشت و انان که مانده اند در رویای رفتن دارند.....

خدایا,کدامین پل در کجای دنیای شکسته است که هیچکس به مقصد خود نمی رسد...

ساعتها بگذردبخوابند.بیهوده زیستن را نیازی به شمردن نیست.

مارکوپولو در سفر نامه اش به ایران می نویسد:

در راه چین به سرزمینی رسیدم که عادات عجیبی داشتند.

این قوم یک ماه از سال را یواشکی و در خفا غذا می خوردند !!

قشنگترین شعرم را برای شب شعر چشمان تو گفتم. پس توام قشنگترین لبخند را برای لحظه دیدار نگه دار.

من آن گابرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی گردم...

یادت باشه وقتی انگشتت رو به سمت کسی اشاره میگیری، سه تا انگشتت به سمت خودت اشاره رفته !!!

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم.خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم.خداحافظ ،

 و این یعنی در اندوه تو می میرم.در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم.

و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد.و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد.

چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟

خداحافظ ، تو ای همپای شب های غزل خوانی.خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی.